Ga naar de inhoud

Het virus hangt helaas al bijna twee jaar om ons heen, en het is nog niet weg. Daarmee blijven de maatregelen ook langer duren dan eerder verwacht. Dat heeft natuurlijk impact op de maatschappij en de levens van burgers. Hoe is dat voor doven en slechthorenden? Dit is een verhaal over mijn persoonlijke ervaring tijdens deze vreemde periode.

Profielfoto van Claire

Claire Meijer

Claire is zelfstandig ondernemer en zet zich met haar bedrijf Klinktprima.nl in voor mensen met een auditieve beperking op de arbeidsmarkt. Ze is zelf doof en woont met haar man en haar zoontje in Helmond.

Wat mag er wel? Wat mag er niet? Ik denk dat doven en slechthorenden extra tegen elke persconferentie op zien, omdat het lastig blijft om daarna de regels op te zoeken en begrijpen. Zoals ik eerder schreef, is het gebruiken van eenvoudige taal belangrijk voor doven en slechthorenden. Maar de beschrijvingen en regels op internet zijn soms moeilijk te doorgronden, omdat ze lastig opgeschreven zijn.

Digitaal is niet ideaal

Thuiswerken is daarnaast ook niet handig, voor de communicatie met doven en slechthorenden. Ik maak regelmatig gebruik van Zoom en Teams voor werkoverleggen, bijeenkomsten of een oudergesprek. Maar mimiek en lichaamstaal komt slechts beperkt over, vergeleken met ‘live’.

Tegelijkertijd zorgen deze technische oplossingen er wel voor dat ik thuis kan deelnemen aan digitale werkoverleggen met een gebarentolk op afstand. Het is niet ideaal, maar veiligheid en volksgezondheid staan voorop.

Mondkapjes

Het offline leven in coronatijd brengt ook extra uitdagingen mee. Dit komt natuurlijk door de mondkapjesplicht op verschillende openbare plekken, waardoor liplezen onmogelijk wordt. In mijn vorige blog over corona schreef ik daar al over.

In de supermarkt en in de winkel merk ik eind 2021 opnieuw, hoe lastig het is om goed te kunnen communiceren met winkeliers. Gelukkig kennen veel winkeliers mij inmiddels en gaan achter de spatschermen soms hun mondkapje even af, zodat ik hun mondbeeld kan aflezen. Het is nu wel minder leuk om te gaan winkelen. Begin november, toen het nog mocht, ging ik daarom ook al weinig naar de stad. Wanneer ik iets nodig heb, bestel ik het online.

Minder werk

Bij mij en andere dove mensen hangen de mogelijkheden voor werk, net als bij iedereen, af van het beroep en de sector. Als ZZP’er werk ik al langer veel thuis. Maar onder betere omstandigheden zou ik vaker presenteren of workshops geven. Ik heb minder werk en daardoor minder inkomsten. Gelukkig schrijf ik blogs voor deze website, en artikelen voor Woord & Gebaar. Zo kan ik prima thuiswerken.

Ook in de horeca en in culturele sector zijn er financiële problemen, bijna overal en voor iedereen. Zo is de brasserie van dovenorganisatie Kentalis bijvoorbeeld gesloten. Wat me specifiek voor hun personeel met een auditieve beperking anders lijkt, is dat nieuw werk vinden misschien nog iets uitdagender is, dan voor veel mensen zonder beperking.

Erkenning van Nederlandse Gebarentaal

De eerste coronaperiode van 2020 heeft ook iets positiefs opgeleverd. Door de zichtbaarheid van de gebarentolk Irma en haar collega’s tijdens de persconferenties is de erkenning van de Nederlandse Gebarentaal (NGT) in een stroomversnelling gekomen. Dankzij de jarenlange inzet van Dovenschap en de dovengemeenschap en het zetje in de rug werd NGT op 13 oktober 2020 erkend.

Het hele gezin in quarantaine

Helaas is het coronavirus ook ons gezin binnengedrongen. Eerst is mijn zoon eind november positief getest, en daarna ik. Ons gezin is daarom bijna drie weken achtereen in quarantaine geweest. Ik ben flink ziek geweest, met verkoudheid, kortademigheid en opspelend maagzuur. Nu ik weer coronavrij ben, bouw ik weer rustig mijn energie op en hervat ik mijn werkzaamheden. Thuis, uiteraard.

De huidige coronamaatregelen beperken mijn vrijheid, keuzes, contacten, communicatie en werkmogelijkheden. En aanpassen vind ik vermoeiend. Maar ik weet dat er een betere tijd zal komen. Daar richt ik mij op.

Een leerervaring

Deze periode zie ik als een leerervaring. Het brengt het besef dat vrijheid en gezondheid belangrijk zijn, en niet vanzelfsprekend. Het lijkt me daarnaast goed voor iedereen om je bewust te worden van wat de maatregelen en de fase erna betekenen. Je kunt je beter afvragen: wat kan ik onder deze omstandigheden wél? En hoe past dat bij wat ik wil bereiken in mijn leven?

Ik vind het in ieder geval belangrijk om te blijven ontwikkelen, ontdekken en keuzes te maken op het gebied van leven en werk, ook tijdens de moeilijke coronaperiode. Daarom ben ik zelf aan het kijken naar nieuwe werkmogelijkheden voor 2022. Ik wil me niet teveel laten beperken door het coronavirus, maar neem het heft in eigen hand en probeer het beste te maken van de huidige situatie.