Ga naar de inhoud

Tja, voor velen is het spontaan ergens een kopje thee drinken heel normaal en niet iets waar je vooraf over nadenkt als je een dagje weg gaat. Voor mensen met een mobiliteitsbeperking ligt dit helaas anders. Ergens op de bonnefooi naartoe gaan is er niet bij.

In werkelijkheid is het een hele zoektocht om een geschikte plek te vinden waar je kunt lunchen, dineren of gewoon een kopje thee kunt drinken. Laat staan waar je terecht kunt voor een plaspauze.

Regels alleen voor overheden

Sinds 2016 geldt het ‘VN-verdrag Handicap’ ook in Nederland. Met dit VN-verdrag willen ze de positie van mensen met een beperking op verschillende terreinen verbeteren. Denk hierbij aan: werk, onderwijs, vervoer, cultuur, sport en andere vrijetijdsbestedingen.

Overheden zijn verplicht om samen met ervaringsdeskundigen een inclusie-agenda op te stellen. Een aantal plekken, zoals overheidswebsites en stemlokalen, moeten verplicht toegankelijk zijn. Ondernemers zijn niet verplicht te voldoen aan het VN-verdrag. Dit betekent dat er, naar mijn mening, te weinig gestuurd wordt op de toegankelijkheid van winkels en horecagelegenheden.

Ik niet? Dan de hele groep niet

Als wij met het gezin een dagje weg gaan, sta ik regelmatig buiten voor het winkelpand te wachten tot mijn familieleden klaar zijn met winkelen. Dit is super frustrerend en voelt onrechtvaardig. Waarom kan ik dat leuke truitje of prachtige schilderij niet bewonderen? Een pand is soms al heel makkelijk aan te passen. Een oprijplaat kan al uitkomst bieden.

Daarnaast zijn ondernemers zich niet altijd bewust van de waarde van een toegankelijk pand. Er zijn ruim twee miljoen mensen met een beperking. Niet alleen deze groep wordt grotendeels uitgesloten; ook familie, vrienden en collega’s. Wanneer een vriendin van mij een etentje organiseert, kiest ze enkel voor een toegankelijk pand en loop je als ondernemer omzet mis.

Natuurlijk moet het ook een beetje redelijk blijven. Een monumentaal pand met een hoge statige trap is niet makkelijk aan te passen. Dit is ook redelijkerwijs niet altijd te verwachten. En even voor de duidelijkheid: ik heb het niet over de horeca-eigenaren die het al fantastisch doen en echt serieus bezig zijn met inclusie en toegankelijkheid.

Ervaringsdeskundige

Ik merk dat ik al aardig in mijn verhaal zit. Ik zal mij daarom eerst maar even voorstellen: Ik ben Judith en 32 jaar oud. Ik heb Sociaal Juridische Dienstverlening en Arbeidsrecht gestudeerd en werk vier dagen in de week als arbeidsvoorwaardenadviseur bij een overheidsorganisatie in Drenthe.

Ik houd van winkelen, musea, stedentrips en concerten. Dit klinkt heel doorsnee. Toch is mijn leven iets minder doorsnee dan je doet vermoeden. Ik heb namelijk een spierziekte, zit in een elektrische rolstoel en wordt via een trachea stoma beademd. Ik heb dus dagelijks te maken met de ontoegankelijkheid van vele horecapanden, winkels en openbare gebouwen.

Uit al die ervaringen en verschillende brainstormsessies is Stichting Toegankelijk Uit Eten geboren. We hebben tot doel om via onze website toegankelijkuiteten.nl een landelijk register te creëren dat inzicht geeft in de toegankelijkheid van horecagelegenheden voor mensen met een mobiliteitsbeperking.

Op deze manier kunnen mensen met een mobiliteitsbeperking op onze website zien hoe toegankelijk een restaurant is. Mensen kunnen filteren op een stad of een gebied, zodat je in één oogopslag ziet welke restaurants toegankelijk zijn.

Wie komt ons versterken?

Wij werken met vrijwilligers, verdeeld over alle provincies. Die gaan onaangekondigd op pad en combineren dit vaak met een gepland etentje of gaan speciaal voor dit doel op pad. De vrijwilliger bepaalt zelf of die na afloop bij de ondernemer bekend maakt dat het pand is getest. Soms moet de vrijwilliger zich wel bekend maken bij de ondernemer omdat we vragen moeten stellen over de toegankelijkheid van het pand.

Wij zoeken nog enthousiaste mensen die graag restaurants testen op toegankelijkheid. Ook hebben medebestuurslid Luana en ik op het moment van schrijven een vacature voor een derde bestuurslid. Wie stuurt ons een mail naar [email protected]?

Wat wordt er getoetst?

Horecagelegenheden worden getoetst via de online checklist. Die is opgesteld op basis van ervaringsdeskundigheid en vraagt naar informatie over een invalidenparkeerplaats, entree, drempels, invalidentoilet, aanwezigheid mobiel pinautomaat, hulphond en meer.

Het bestuur zet de checklist om in een recensie, die we vervolgens voorleggen aan het restaurant. Zij worden op die manier op de hoogte gebracht en kunnen aangeven of er onjuistheden in de recensie staan. Na vijf dagen komt de recensie online.

Zo ontstaat er een landelijk overzicht van geteste horecagelegenheden en bieden we mensen met een mobiliteitsbeperking een tool om snel en makkelijk te zien welke restaurants voor hen toegankelijk zijn.

Ik sluit graag af met een quote die ik elke vrijdagochtend lees als ik bij de fysiotherapeut ben: ‘’Mijn grootste beperking zit misschien wel tussen uw oren’’. En daar zit wel een kern van waarheid in.