Ga naar de inhoud

Vanaf deze maand mag ik voor Digitaal Toegankelijk bloggen over mijn (digitale) ervaringen als slechtziende. Iets wat ik ontzettend graag doe. De laatste tijd schrijf ik op mijn eigen site ook meer over toegankelijke communicatie en digitale toegankelijkheid, zo is Robert van Digitaal Toegankelijk ook bij mij terechtgekomen.

Ik houd ervan om met taal en tekst bezig te zijn, dus een blog schrijven over een onderwerp dat ik veel tegenkom is zo gedaan. In dit eerste artikel zal ik mij voorstellen, zodat jullie een idee hebben wie ik ben en wat ik zoal doe in het dagelijks leven en wat daarmee dus ook in mijn blogs terecht kan komen.

Profielfoto van Marrit

Ik ben Marrit Postma, geboren op 1 augustus 1991 in Sexbierum, Friesland. In die streek heb ik mijn hele jeugd gewoond, via Franeker kwamen we in Wijnaldum en daarna vlak buiten Wijnaldum terecht. Ik heb heel lang concentratieproblemen gehad op school en ben daardoor op een speciale school terechtgekomen toen ik 9 was.

Slechtziend

Op mijn twaalfde werd ik slechtziend dankzij de erfelijke oogziekte LOA/LHON (Leber Opticus Atrofie/Leber’s Hereditaire opticus atrofie). Dit is een erfelijke aandoening aan de oogzenuw. LOA is alleen erfelijk via de vrouwelijke lijn, maar mannen kunnen het wel krijgen. Het is zo zeldzaam dat ik de eerste was in mijn familie die het kreeg. We wisten destijds niet dat het in de familie zat en ik heb daarom veel onderzoeken gehad in het ziekenhuis. Inmiddels is er een verre achterneef die ook slechtziend is door LOA. Dat is wel even heel wat vrouwen omhoog en weer omlaag volgen in een stamboom. 😉

Vanaf dat moment ging ik naar een speciale school voor blinden en slechtzienden. Toen nog Visio, tegenwoordig bekend als Koninklijke Visio. In die tijd zag ik zo’n 5 % en op een beeldschermloep moesten de letters zo groot worden gezet dat braille leren toch slimmer was. Mijn zicht is daarna nog verbeterd tot zo’n 30 % wat ik nu zie.

Na een paar jaar in Haren kon ik door naar de middelbare school. Omdat ik eerder ook al niet goed mee kon komen op gewone scholen was het verstandig om ook nu naar het speciaal onderwijs te gaan. Dit werd het vmbo in Grave. Destijds heette het daar nog Sensus, maar in de tijd dat ik daar zat fuseerden ze met Visio en werden ze Koninklijke Visio.

En weet je nog die concentratieproblemen op de basisschool? Op mijn achttiende kwamen we erachter dat dit door een auditief verwerkingsprobleem komt. Dat houdt in dat ik geluiden niet kan filteren. Op drukke plekken zoals in een schoolkantine kan ik gesprekken moeilijk volgen door al het omgevingsgeluid.

Studeren

Na op een mbo-opleiding te zijn gestrand vanwege mijn visuele beperking, een tijdje stagelopen op de afdeling communicatie en bij de receptie van de gemeente Grave startte ik op de opleiding communicatie (hbo). Hier ben ik mee gestopt in het eerste jaar, min of meer omdat ik daar het leestempo niet bij kon houden, maar ik zag het ook niet voor me om nog 4 jaar in de schoolbanken te zitten.

Overigens is voor spek en bonen meedoen bij vakken als vormgeving, video en fotografie ook niet echt leuk. Ik heb uiteindelijk een zelfstudie schrijven voor het web gedaan via de LOI. Ik kon nu lekker op mijn eigen tempo leren. Daarbij heb ik veel ervaring opgedaan als vrijwilliger voor verschillende redacties.

 Ondernemen

Uiteindelijk wilde ik met mijn ervaring en kennis ook wel geld verdienen. Ik heb hier en daar gesolliciteerd, maar heb uiteindelijk gekozen voor een bestaan als zzp’er. Tegenwoordig voelt het meer als ondernemer dan zzp’er, wat ik heerlijk vind.

Vanuit mijn bedrijf Woordprikkels help ik andere ondernemers met hun teksten nog beter te maken. De ene keer doe ik een tekstcorrectie zodat er geen spellingsfouten meer in de tekst staan, de andere keer herschrijf ik de tekst zodat hij duidelijker is. Ik brainstorm ook graag met ondernemers die niet weten waarover ze moeten schrijven of wat andere invalshoeken kunnen gebruiken voor hun teksten. Verder ben ik me de laatste tijd aan het verdiepen in digitale toegankelijkheid. Ik hoop veel andere ondernemers te laten zien dat je met een paar kleine extra stapjes in je communicatie al toegankelijker kunt zijn.

Familie en hobby’s

In mijn vrije tijd sport ik graag. Bij de sport showdown, een soort tafeltennis voor blinden en slechtzienden, heb ik mijn vriend Alwin ontmoet. Hij is overigens goedziend, maar kwam met een blinde vriend mee. Inmiddels wonen we samen in Assen, waar in maart 2017 ons zoontje Micah en in augustus 2019 ons zoontje Jaimy zijn geboren.

Naast showdown doe ik (af en toe) yoga en heb ik een tijd hardgelopen. Ik luister graag podcasts en lees graag, wat meestal neerkomt op het luisteren van boeken en tijdschriften). Ik houd van het bestaan als ondernemer, want daardoor heb ik tijd voor mijn kinderen nu ze nog jong zijn en kan ik mijn tijd flexibel indelen.

Meer lezen over mij en mijn bedrijf? Kijk dan op mijn website of mijn Facebookpagina.

Vincent van Brakel

Vincent van Brakel onderzoekt voor Digitaal Toegankelijk de toegankelijkheid van websites en apps. Daarnaast schrijft Vincent over alles wat met digitale toegankelijkheid te maken heeft en deelt hij praktische tips op DigitaalToegankelijk.nl.