Hieronder staat een uitgeschreven versie van de video waarin Jo een gesprek heeft Judith over horeca bezoeken met een elektrische rolstoel. Klik hier voor de originele video op YouTube of klik hier voor de versie met audiodescriptie.

Transcriptie:

00:00:00
Jo: Super fijn dat we hier langs mogen komen. Heel leuk om je te ontnoemen, ik heb je natuurlijk alleen maar digitaal ontmoet.

00:00:06
Judith: Ja, leuk om elkaar ook in ’t echt te zien.

00:00:09
Jo: Ja, wel van, ik heb het ook al gezegd, maar wat een fantastisch huis is dit, wij zeiden het net nog tegen elkaar.

00:00:14
Judith: Ja, helemaal aangepast, op mij, zodat ik ook overal kan komen, zeg maar.

00:00:20
Jo: En welke dingen zijn er allemaal aangepast?

00:00:23
Judith: Ja, in ieder geval gelijkvloers, ik kan zelf in alle kamers komen. De deuren die kan ik zelf openduwen, de voordeur gaat automatisch open en dicht en de achterdeur ook. 

Ik heb hier zelf een sensor zitten en dan kan ik zelf de deur mee opendoen met één klik.

Ik heb u een spierziekte, Limb-girdle. Dat is pas op mijn zesde ontdekt, mijn moeder, die vond dat ik wat anders liep en wat andere motoriek had dan andere kinderen. 

Dus zij had snel wel het gevoel van. Nou ja, of dit nou helemaal juist is. En nou ja, na verschillende onderzoeken bleek dan dat ik een spierziekte heb, maar het type is is pas veel later bekend geworden, omdat dat echt wel heel veel onderzoek vergt. Ja, pas jaren later hebben we dan echt het type gehoord. 

00:01:20
Jo: En was het dan ook al vanaf je zesde dat je meteen die medische molen inging om iedere keer onder onderzoeken te doen?

00:01:26
Judith: Ook wel, maar goed, toen helemaal bekend was wat het was, nou ja, dan dan is het bekend en dan zijn er ook geen onderzoeken verder nodig. Maar je hebt natuurlijk wel dan de jaarlijkse controles, bij de, toen nog kinderarts, neuroloog en op een gegeven moment de longarts en cardioloog dus daar ga ik nu elk jaar nog steeds naar toe.

00:01:50
Jo: Ja, en merk je dat mensen anders op jou dan ook reageren?

00:01:53
Judith: Ja, ik was bang van. Nou ja, een elektrische rolstoel, daar zitten mensen in die echt, nou ja, heel erg gehandicapt zijn zeg maar. Ik was bang dat mensen je dan ook echt als gehandicapte gaan behandelen en ook denken dat je psychisch misschien minder goed bent. En dat is ook wel een beetje gebleken,  niet tegen mij praten maar tegen mijn ouders, ja, nou ja, dat soort zaken.

00:02:24
Jo: En dat zijn gewoon in allerlei soorten situaties, gaan mensen dan anders?

00:02:27
Judith: Ja, goed, ik ben toevallig vorige week dan op Vlieland geweest. Een weekendje. En dan ben ik al, dat weekend wordt ik ook al twee keer aangesproken door vreemde mensen die direct vragen wat ik heb en hoelang ik het al heb en en wat een trieste situatie het is. En wat verdrietig het allemaal is. Terwijl ik daar zelf helemaal niet zo mee bezig ben.

00:02:52
Judith: Ja, dat vind ik wel heel erg vervelend. D’r zijn zelfs mensen die vragen hoe lang ik nog te leven heb, terwijl ik die mensen gewoon nog nooit gezien had. Dus dat is best wel, nou vind ik ook wel was toch om mee om te gaan.

00:03:04
Jo: Ja, er zijn nou ook soort van do’s en don’ts dat je kan dat je mensen een tip kan geven van hé, als je zoiets denkt, formuleer het anders of zeg het anders, of stel andere vragen. Welke tips voor mensen?

00:03:17
Judith: Nou ja, ik vind het vooral: waarom moet je iemand aanspreken? Ben verder helemaal normaal, alleen m’n benen doet niet zo goed. Voor mensen is dat blijkbaar nog bijzonder. Ik denk dat daar ook wel heel wat te halen valt nog. 

En dat begint, denk ik bij onderwijs bijvoorbeeld dat je kinderen al bijbrengt ja, dat er ook mensen zijn die in een rolstoel zitten, mensen zijn die doof zijn, mensen zijn niet minder goed kunnen zien, mensen met een kleurtje dat allemaal gewoon helemaal normaal is.

00:03:48
Jo: Ja, en zelf draag je je steentje daar natuurlijk ook aan bij, want jij bent gestart met Toegankelijk Uit Eten. Ja, kun je iets vertellen over wat je bij Toegankelijk Uit Eten doet?

00:03:57
Judith: Ja, zeker, nee, ik denk natuurlijk vanwege mijn…. Ik heb best wel vaak tegen ja, ontoegankelijkheid van panden aan. Dus als ik de stad in ga of naar het theater ga, dan  is het altijd beetje puzzelen van he, waar  kan ik een kopje thee drinken of waar kunnen we een broodje eten? 

En dat was soms best wel een zoektocht. Dus toen had ik bedacht dat moet eigenlijk een website komen waarop je gewoon duidelijk kunt zien welk restaurant toegankelijk is en op welke wijze een restaurant toegankelijk is. 

En dus dat ben ik begonnen en ik ben gewoon gestart met een vriendin en uiteindelijk zijn we in 2020 een stichting geworden met ANBI status om uit te breiden: zoveel mogelijk restaurant te testen op rolstoel toegankelijkheid, daar maken we dan een recensie van. Dat leggen we ook voor aan het restaurant, zodat zij ook nog gelegenheid hebben om te kunnen te kunnen reageren daarop. En dan wordt dat gepubliceerd op onze website.

00:05:02
Jo: Welke dingen gaan nou het meest mis?

00:05:04
Judith: Nou, vaak begint natuurlijk al bij de entre ja zijn dus vaak oudere panden, vaak ook met een stoepje of een hoge trap. En nou ja, goed, dan valt dat al af. Zeker bij slecht weer, als je geen gebruik kunt maken van het terras, dan kan dat best wel een zoektocht zijn.

00:05:23
Jo: Is een Invalidentoilet niet verplicht vanaf een bepaald aantal stoelen, tafels in een restaurant. Er is totaal geen wetgeving?

00:05:33
Judith: Zeker niet. Er worden wel tips gegeven over horeca eigenaren het pand toegankelijker kunnen maken, maar het is geen verplichting.

00:05:43
Jo: En is het dan een beetje van de horeca eigenaar een beetje onwetendheid?

00:05:47
Judith: Ja, want ik denk dat je al met hele kleine aanpassingen heel veel kunt bereiken. Kijk, het belangrijkste is natuurlijk de entre en ik snap dat als je een oud pand hebt met een hoge trap, dat dat onmogelijk is om dat goed toegankelijk te krijgen en dat verwacht ik ook niet of zo. 

Maar ik denk: ja, als je één of twee treden hebt voor de entre ja, kun je daar makkelijk een oprijplaat voor laten maken en ben je misschien met 100 of 150 euro ben je toegankelijk.

00:06:19
Jo: En als je eenmaal binnen bent, welke dingen kom je dan nog tegen?

00:06:23
Judith: De ruimte, hoe is dat ingedeeld, dus zijn de tafels een beetje ruim opgesteld, dat je d’r wel een beetje tussendoor kunt rijden, want als dan heel strak op elkaar staat, dan haak ik wel een beetje af. Dat voelt ongemakkelijk, dan moeten allemaal mensen opstaan als ik naar binnen wil. Dat voel ik niet heel prettig. En verder kijk ik natuurlijk ook of er een invalidentoilet aanwezig is. Dat is niet altijd noodzakelijk voor mij, maar voor onze website testen we dat altijd.

00:06:54
Jo: Zo, we zijn nu in restaurant en ik heb even jouw  erbij gepakt en ik ga gewoon door wat dingen heen dat ik denk: hé, wat is dat nou precies?

00:07:02
Judith: Ja, ja.

00:07:03
Jo: Ondergrond van parkeerplaats naar restaurant, wat bedoel je daarmee?

00:07:05
Judith: Ja, daar bedoel ik mee, zeg maar de weg waarop je rijdt, van het parkeerterrein naar het restaurant. In sommige gevallen is dat grind of gras of zand. Maar kan natuurlijk ook gewoon bestrating zijn, maar dat kan ook gras zijn of grind en dan zet ik dat dan graag wel bij en dan wil ik ook wel weten dan.

00:07:28
Jo: En ik las ook iets wat ik je nog niet eerder heb horen zeggen, wat ik wel interessant vind: hoeveel poten een tafel heeft. Waarom is dat belangrijk?

00:07:35
Judith: Ja, nou, zoals, deze tafel heeft één centrale middenpoot en dat betekent dat ik zo met mijn rolstoel onder de tafel kan rijden. Maar als een tafel vier poten heeft, dan wordt het vooral met een elektrische rolstoel, vanwege deze kast al moeilijker om onder de tafel te rijden.

00:07:57
Jo:  Wij zijn natuurlijk van digitaal toegankelijk, dus wij weten veel over digitale toegankelijkheid, dus van websites en apps bijvoorbeeld, en daar zijn heel veel dingen die gaan veranderen de komende tijd in wetgeving. Is er ook zoiets voor restaurants bijvoorbeeld, of openbare gelegenheden?

00:08:13
Judith: Heden, maar je hebt wel het VN-verdrag voor mensen met een beperking. Dat VN-verdrag zegt dat openbare gebouwen toegankelijk moeten zijn voor mensen met een beperking, en die verantwoordelijkheid ligt vooral bij gemeenten. Dus gemeenten zijn ook verplicht om een inclusie agenda op te stellen.

00:08:35
Jo: En als we het dan hebben over digitale toegankelijkheid, is jouw digitale leven ook anders?

00:08:43
Judith: Nee, in principe niet. Wat ik wel fijn vind is dat bepaalde horeca gelegenheden of hotels voldoende informatie op hun website zetten over toegankelijkheid, dan geeft mij dat al heel veel meer rust.

00:09:00
Jo: En hoeveel vrijwilligers heb je nu?

00:09:02
Judith: Nou niet zoveel, hoor, nee, ik heb er denk ik drie, vier, maar af en toe krijg ik wat van hen binnen, maar ik was niet direct aan mij binden omdat ik geen vergoeding kan geven. Dus dan blijft dat heel vrijblijvend en dan merk je dat aan begin wel redelijk. Nou, redelijk vaak getest wordt, maar dan verwatert dat toch weer. Beetje jammer, dus dan gaat de één komt en de ander gaat weer en zo gaat dat een beetje, maar het is dan heel schaars.

00:09:39
Jo: Terwijl eigenlijk heel als ik nu naar die checklist kijkt, is echt zo gedaan, ja, het is echt een paar minuutjes.

00:09:44
Judith: Ja, ik pak hem er zelf ook al helemaal niet meer bij. Ik weet gewoon precies waar ik op een let. Dan ik weer thuis ben, schrijf ik het allemaal even snel op.

00:09:52
Jo: Ja.

00:09:53
Judith: En als ik er aan toe ben, dan schrijf ik het dan even snel op. Als ik eraan toe ben, maar ik daar een recensie van. Het is helemaal niet zo heel gewikkeld.

Jo: Ik neem mij in ieder geval voor, iedere keer als ik uiteten om het er even bij te pakken. Het is zo gedaan toch? Utrecht krijg je er dan dus meer bij.