Dit is een transcript van de video van Claire. Klik hier om de video op Youtube te bekijken. Klik hier om de video met audiodescriptie te horen.

Jo: Claire we zitten nu lekker in jouw woonkamer. Ik kan me voorstellen dat er wel wat aanpassingen nodig zijn in huis voor jou. Ik belde bijvoorbeeld aan net: hoe weet jij dat er wordt aangebel?

Claire: Ik heb een speciale alarmsysteem dat trilt en flitst. De trilontvanger kan ik makkelijk  meenemen, ik kan ‘m overal naartoe nemen. (Claire laat het apparaatje zien) Dit is voor deurbel, dit is telefoon,maar die gebruik ik niet; deze is voor brandalarm en deze is voor de babyfoon van toen mijn zoon klein was. 

Jo: De babyfoon ook?

Claire: Ja. 

Jo: Hij heeft het nu niet meer nodig, denk ik?

Claire: Nee. 

*Gelach*

Claire: En ook een wekker.

Jo: Die gaat ook trillen? 

Claire: Ja, onder mijn kussen.

Jo: En je schrijft dan een aantal jaar voor Digitaal Toegankelijk, dus sommige

mensen zullen jij al kennen, anderen nog niet. Kun je iets kort vertellen over wie je bent en wat je doet?

Claire: Ik vind het leuk dat jullie er zijn. Welkom. Mijn naam is Claire. Ik ben doof en ik ben 

zelfstandig ondernemer met het bedrijf “Klinkt Prima”.En daarnaast werk ik ook als begeleider 

voor doofblinden bij Kentalis. Ik doe veel verschillend werk. Dat is erg leuk.

Jo: Ben je altijd al doof geweest?

Claire: Nee, Ik ben horend geboren. Op 2,5 jarige leeftijd kreeg ik een hersenvliesontsteking en daardoor ben ik doof geworden. 

Jo: En herinner je je dan nog dat je kon horen? Dat is natuurlijk heel vroeg, hé.

Claire:Nee, ik kan het mij niet meer herinneren. Verder ik moest op die leeftijd als een peuter alles opnieuw leren. Lopen, eten, spelen, reageren op omgeving. Dus ik  weet het niet meer, nee.

Jo: Je ouders moesten zich natuurlijk dan ook aan gaan passen daaraan. Hoe, hoe ging dat?

Claire: Het was ook zwaar voor mijn ouders. Ze moesten alles uitzoeken hoe is ze met doven moeten communiceren. Gebarentaal geleerd, welke scholen, ze hadden een speciale school in Amsterdam gevonden waar ik naartoe ging.

Jo: Wat voor een school was dat?

Claire: De doven school, gericht op doven kinderen. Een ander taalniveau, tweetalig lessen Nederlands en gebarentaal.

Jo: Jouw achternaam is Harrison. Dat klinkt niet Nederlands?

Claire: Nee klopt. Mijn ouders komen allebei uit Engeland. Mijn moeder was zwanger van mij

toen ze naar Nederland kwam verhuizen voor mijn vaders werk. En ik ben dus geboren in Alkmaar en opgegroeid.

Jo: Want er zijn grote verschillen, dus, in gebarentaal tussen landen. Toch? 

Claire: Ja.Zelfde als elk land heeft een eigen taal dus ook eigen gebarentaal. Er is ook Internationale gebarentaal. Sommige lijken hetzelfde, maar Engels heeft andere spelling dan Nederlands. Het is ook een beetje andere gebarentaal.

Jo: Want reageren mensen anders op je omdat je doof bent, merk je daar wel eens iets van?

Claire: Jawel, ja. Op de dovenschool. Je bent niet meteen geaccepteerd omdat je anders bent.

Je bent een buitenbeentje. Omdat ik meer oraal opgevoed ben, mijn  gebarentaal was niet zo goed. Ze keken verbaasd: “Je bent doof en je kan niet gebaren? Vreemd!”

Jo: Heb je voor mensen DOs en DON’Ts van mensen die voor het eerst bijvoorbeeld met een doof persoon spreken?

Claire: Als je een dove tegenkomt wat je wel moet doen is.Normaal praten. Doven maken graag contact met horende mensen. Je kan normaal vragen stellen. Veel doven en slechthorende kunnen liplezen. Als ze je niet kunne verstaan, opnieuw herhalen. Rustig praten, aankijken. Oogcontact is belangrijk, je moet de mondbewegingen kunnen zien. Niet weglopen, maar gewoon blijven herhalen en je kan het altijd opschrijven of via mobiel typen. 

Jo: En je hebt sinds een tijdje een cochleair implantaat, een CI. 

Jo: Kun je iets vertellen over wat dat is en wat dat voor jou doet?

Claire: Ik ben 10 jaar geleden in 2012 geopereerd en kreeg ik een cochleair implantaat. Ik hoor wel omgeving, muziek, ik hoor jouw stem, maar spraak verstaan kan ik niet.Omdat ik ben te lang doof geweest. Mijn hersenen kunnen spraak niet verwerken, die informatie kan niet verwerkt worden. Dus ik moet liplezen.

Claire: Als ik op de fiets ben hoor ik auto’s aankomen. En muziek, ik ben dol op muziek. Van kinds af aan, toen ik nog geen cochleair implantaat had moest ik voelen (via speaker), maar nu hoef ik niet te voelen in de auto. Ik kan het horen.

Jo: Je hebt ook een studie gedaan dan?

Claire: Klopt. Ik heb een laboratorium opleiding gedaan. Ik heb twee scholen gedaan in Beverwijk en Amsterdam. Ik heb wel harder moeten werken, heb er zeven jaar over gedaan. 

Uiteindelijk heb ik twee diploma’s behaald.

Claire: Dus je bent, je zat natuurlijk op een opleiding met horende mensen en dus ook horende docenten en sommigen geloofden dan wel in je een andere niet, maar je moest dus wel je staande houden, en ook samenwerken met mensen die dus horend zijn.

Jo: Waar liep je toen tegenaan tijdens je opleiding?

Claire: Soms praatte docenten veel te snel. Hadden geen geduld om rustig aan mij uit te leggen. Ik heb wel af en toe een tolk ingezet voor Nederlands en Maatschappijleer, maar voor andere vakken niet, meer zelfstandig gewerkt.

Jo: Uiteindelijk krijgt iedereen wel wat hulp bij zijn opleiding, maar bij jou is dat natuurlijk weer anders, maar dan heel fijn dat er dus wel mensen zijn die daar rekening mee houden en 

daar tijd voor maken.

Jo: En je bent je eigenbedrijf gestart. “Klinkt prima”. Om mensen zoals jij te helpen om een baan te vinden en te houden.Kun je iets vertellen over wat je precies doet om dat te bereiken?

Claire: Ik ben ervaringsdeskundig, als dove persoon kan ik goed uit te leggen aan werkgevers wat ze kunnen doen om een doof persoon in dienst te nemen. De communicatie, samenwerking, werkaanpassing. Dat is om bewust te maken voor werkgevers, voor als ze mij ontmoeten. “Hey je kan spreken. Je kan werken.” Door mijn ervaringen heb ik “Klinkt Prima” opgezet. 

Jo: Welke tips heb jij voor werkgevers die iemand in dienst willen nemen, die bijvoorbeeld doof of slechthorend is, die je kan implementeren in het werk, waardoor dat makkelijker wordt?

Claire: Altijd vragen aan een doof persoon wat hij/zij nodig heeft. iedereen is anders. Wat heb je nodig voor communicatie, hoe gaat de samenwerking? Werken aan oplossingen zoals een alarm, flits of tril. Of werken met een tolk. Werkgever moet dove behandelen als gelijkwaardig.