Ik vertel je eerlijk, ik kan mij niet herinneren dat ik ooit met de trein heb gereisd. Vroeger als kind wel, maar ik heb er geen herinnering aan.
Judith Hatzmann
Judith is een jonge vrouw, geboren met een spierziekte. Zij zet zich met haar stichting ‘Toegankelijk Uit Eten’ in voor mensen met een beperking en test horeca op rolstoeltoegankelijkheid. In haar blogs voor Digitaal Toegankelijk neemt ze je mee in haar leven, geeft ‘uit- tips’ en vertelt je meer over onderwerpen die met toegankelijkheid en inclusie te maken hebben.
Ik reis eigenlijk altijd met onze aangepaste auto. Dat is voor mij simpelweg het makkelijkst, want als ik de deur uit ga, heb ik hulpmiddelen voor mijn beademing nodig. Die hulpmiddelen staan altijd klaar in de auto. Als ik al die spullen mee zou moeten nemen in de trein en er de hele dag mee rond zou moeten lopen (rijden), is dat niet heel praktisch.
Toch wilde ik een keer met de trein. Bij het idee alleen al borrelden er allerlei vragen bij mij op: kan ik überhaupt met mijn elektrische rolstoel met de trein reizen, welke trein is het meest toegankelijk, is er een aparte rolstoelplek, kan ik zelfstandig in- en uitstappen, hoe regel ik vervolgens hulp bij het in- en uitstappen?
De Sprinter of de Intercity nemen?
Op de website van de NS zag ik dat op het traject van Assen naar Groningen er twee type treinen rijden; de Sprinter en de Intercity. Een reis via de intercity is minder toegankelijk. De instap van de trein en het perron zijn in hoogte ongelijk en je moet dus met een trap de trein in. Met NS-Reisassistentie en een ‘brug’ kun je de trein als rolstoelgebruiker betreden.
Reisassistentie
De instap bij de Sprinters zijn vaker gelijk aan het perron, waardoor je als rolstoelgebruiker zelfstandig in- en uit kunt stappen. Ik koos er dus voor om met de Sprinter naar Groningen te gaan. Ik nam contact op met de NS-Reisassistentie en vertelde welk traject ik wilde nemen. Er zou een hoogteverschil zijn tussen de in- en uitstap van de trein en het perron en dus werd er NS-Reisassistentie gereserveerd. De voorbereiding kost best nog even wat uitzoekwerk, dus een spontaan tripje met de trein is niet echt een optie.
99% van de stations in Nederland is drempelvrij
Op naar Groningen! Op het station in Assen word je opgewacht door de metershoge hond Mannes. Het station is vrij nieuw en goed toegankelijk. Ik zie geleide lijnen voor blinde en slechtziende mensen en er is een smalle en diepe lift aanwezig. Via de lift bereik ik het perron. Wist je dat Pro Rail verantwoordelijk is voor de toegankelijkheid van de stations? 99% van de stations in Nederland zijn drempelvrij en bereikbaar via een lift of een hellingbaan. En van de 400 stations zijn op 337 stations de perronhoogte aangepast, zodat zelfstandig instappen mogelijk is. Het betreft hier dan met name de sprinters.
De trein in
Wanneer de trein eraan komt, zie ik op bepaalde deuren een rolstoel afgebeeld. Als je op de knop op de deur drukt, openen de deuren zich en komt er een oprijplaat uit de trein. Het is dus belangrijk dat je armfunctie hebt of een begeleider meeneemt.
Het perron en de instap van de trein zijn in hoogte gelijk, maar er zit een behoorlijk gat tussen. De oprijplaat overbrugt dat gat. Het inrijden in de trein gaat daardoor echt super makkelijk!
Eenmaal in de trein zie ik direct een aparte rolstoelplek. Ik sta. Rijden maar! Tijdens de treinreis check ik nog even of er ook een invalidentoilet aanwezig is. Er is inderdaad een ruim invalidentoilet aanwezig. Er zijn steunbeugels, een onderrijdbare wastafel en spiegel op zithoogte aanwezig. Daarnaast zit er een alarmknop in het toilet.
Aankomst in Groningen
We naderen station Groningen. Na het openen van de deuren, zie ik al vrij snel dat ook hier het perron en de uitstap van de trein op gelijke hoogte ligt. Via de oprijplaat rijd ik zo zelfstandig de trein uit. Bij het uitstappen zag ik de NS-Reisassistentie al klaarstaan. Oeps, ik had dit blijkbaar voor niks geregeld.
Het station in Groningen is echt prachtig! Het hoofdstation werd tussen 1891 en 1893 gebouwd, naar ontwerp van de Amsterdamse architect Isaac Gosschalk, in een mix van Hollandse Renaissance-stijl en Neogotiek. Ondanks het oude pand, is het station goed rolstoeltoegankelijk. En natuurlijk staat het Peerd van Ome Loeks je altijd op te wachten.
De Sprinter is een aanrader
De reis verliep, na enige voorbereiding, heel erg soepel. Beide stations zijn goed toegankelijk en met de Sprinter reizen is mij erg goed bevallen.
Zodra je bekend bent met het traject en je de toegankelijkheid van het traject kent, is reizen met de Sprinter goed te doen. Dit wordt anders als je het station niet kent of met de intercity reist. Bij de intercity heb je altijd NS-Reisassistentie nodig, vanwege het grote hoogteverschil bij in- en uitstappen. NS-Reisassistentie kun je maximaal 1 uur voor de reis reserveren. Dit betekent dat er altijd een mate van voorbereiding nodig is, want stel dat er vertraging is of je moet een andere trein pakken?
Met de Sprinter is dit probleem er dus niet. Ga jij ook een poging wagen?
