In dit blog wil ik aandacht geven aan drie bijzondere vrouwen met een auditieve beperking die strijden voor hun rechten.
Claire Meijer
Claire is zelfstandig ondernemer en zet zich met haar bedrijf Klinktprima.nl in voor mensen met een auditieve beperking op de arbeidsmarkt. Ze is zelf doof en woont met haar man en haar zoontje in Helmond.
Bea Visser
Bea Visser is een bijzondere en sterke dove vrouw die haar hele leven heeft gestreden voor de erkenning van de Nederlandse Gebarentaal (NGT), acceptatie van homoseksualiteit en deelname van mensen met een auditieve beperking aan de maatschappij. Ze is geboren in 1936 en opgegroeid in een tijd waarin NGT verboden was. Zij zette zich in voor het gebruik van NGT en de acceptatie van dove mensen in de maatschappij. Ze heeft dit zo goed gedaan, dat dankzij haar inspanningen het verbod op NGT later is opgeheven.
Homoseksualiteit en het Roze Gebaar
Daarnaast was Bea de eerste dove vrouw die openlijk uitkwam voor haar homoseksualiteit. Ze richtte het Roze Gebaar op. Hiermee zorgde ze ervoor dat een grote groep dove homoseksuelen geaccepteerd werd en een veilige plek had om elkaar te ontmoeten, steunen en ervaringen te delen.
Bron foto: Trouw
Bea wilde geen naaister zijn
Bea heeft gewerkt als medewerkster bij de sociale dienst van de gemeente Den Haag. Ze heeft hard moeten werken om een opleiding te kunnen volgen en werk te vinden. Hoewel ze naar een naaischool werd gestuurd, wilde ze niet als naaister werken. Ze wilde bewijzen dat ze prima kon leren en werken op een hoger niveau. Dit heeft ze gedaan door avondopleidingen te volgen en diverse diploma’s te behalen.
Helaas is Bea op 21 april 2017 overleden op 80-jarige leeftijd als gevolg van kanker. Ze heeft de erkenning van NGT in 2021 niet meer mogen meemaken.
Levensverhaal in boek
Haar levensverhaal is beschreven door Petra Essink in het boek “Bea Visser, dove prinses” dat in 2009 is uitgekomen. Ik heb zelf haar boek gelezen en ben zeer onder de indruk van haar levensverhaal. Ze heeft nauwkeurig beschreven hoe ze is opgegroeid en tegen welke uitdagingen ze aanliep in een tijd waarin dove mensen als dom werden behandeld en NGT verboden was. Hoewel ik haar helaas nooit heb ontmoet, ken ik een van haar beste vriendinnen, die me haar boek heeft gegeven. Bea was een bijzondere vrouw die nooit opgaf en positief bleef, ondanks de harde maatschappij met verkeerde opvattingen over dove mensen en NGT.
Boekentip: Klik hier voor het boek over Bea: ‘Bea Visser, dove prinses’
Femke Krijger
Femke ontving op haar zestiende slecht nieuws: ze hoorde toen dat ze het Syndroom van Usher heeft. Het syndroom van Usher is een erfelijke aandoening die zowel gehoorverlies als progressief zichtverlies veroorzaakt. Ze kreeg het nieuws precies op het moment dat ze begon aan haar studie. Ze werkte hard om een normaal leven te leiden, ondanks haar ziekte.
Werk en privéleven
Na haar studie trouwde ze en kreeg ze een kind. Ze probeerde haar werk als jurist weer op te pakken, maar dat liep helaas niet goed. Ze was constant moe en kon het niet meer aan. Tot haar verdriet werd ze arbeidsongeschikt verklaard. Plotseling zat ze thuis met een kind en voelde zich depressief.
Totdat ze een goed boek las over het balanceren van energie. Ze realiseerde zich dat zij dat ook kon doen door haar doofblindheid te accepteren en haar eigen balans te vinden. Ze besloot te kijken naar wat ze nog wel kon.
Ze besloot de opleiding tot Tai Chi masseur te volgen. Dit heeft haar geholpen om haar doofblindheid te accepteren en te ontdekken wat ze nog kan doen met haar zintuigen. Ze schreef een boek over haar ervaringen genaamd ‘De Evenwichtskunstenaar’.
Bron foto: Linda
Ik kan me voorstellen dat haar wereld op zijn kop stond toen ze als jonge studente hoorde dat ze doof en blind zou worden door het Usher-syndroom. Ik vind het bewonderenswaardig dat Femke zichzelf opnieuw heeft ontdekt en haar doofblindheid heeft kunnen accepteren na een moeilijke en depressieve periode. Ze pakt haar leven dan op een andere manier aan.
Ik heb haar boek nog niet gelezen, maar ik ga het zeker lezen. Het kan me inspireren en helpen om te begrijpen hoe het is om als doofblinde te leven en tegen welke uitdagingen je aanloopt. Ze kan een goed rolmodel zijn voor doofblinde mensen en jonge kinderen.
Boekentip: Klik hier voor het boek van Femke, ‘Evenwichtskunstenaar’
Joyce de Ruiter
Net als Femke heeft Joyce ook het syndroom van Usher, waardoor ze minder goed kan zien en horen. Maar dat weerhoudt haar er niet van om haar leven te leiden, een gezin te stichten, te werken en zelfstandig te zijn.
Haar ziekte als motivator
Joyce ziet haar ziekte niet als een beperking, maar juist als een waardevolle bron van informatie. Ze gebruikt haar beperking in haar werk als spreker, schrijver en inspirator om bewustwording in de maatschappij te creëren. Hiermee laat ze zien hoe ze als doofblinde persoon omgaat met haar beperking en wat ze nog wel kan met haar zicht en gehoor. Ze heeft ook een boek geschreven.
Bron foto: AD
Genieten van het leven
Joyce is zich ervan bewust dat haar zicht en gehoor in de toekomst zullen afnemen. Zolang ze nog kan zien en horen, wil ze zoveel mogelijk van het leven genieten en ondernemen. In de nabije toekomst zal ze zich moeten aanpassen, maar met haar kracht, vertrouwen en de hulp van haar gezin en vrienden redt ze zich prima.
Ik heb haar boek nog niet gelezen, maar het staat zeker op mijn lijst. Ik volg haar al een tijdje via sociale media en heb haar een keer in een interview gezien in het televisieprogramma ‘M’. Ze is een krachtige vrouw die het beste wil maken van haar leven als doofblinde persoon. Ik verwacht veel te leren van haar boek, omdat ik het goed kan begrijpen en toepassen in mijn werk als begeleider van doofblinde mensen.
Boekentip: ‘Niet horen, niet zien, niet zwijgen’: https://www.allesoverboekenenschrijvers.nl/joyce-de-ruiter-niet-horen-niet-zien-niet-zwijgen/
Vierhandengebarentaal
Ik ben vooral benieuwd of Femke en Joyce in de toekomst (vierhanden)gebarentaal gaat leren. Het lijkt me erg handig en leerzaam, want als je helemaal niets meer kunt horen en niet kunt liplezen, is vierhandengebarentaal een goede optie om te communiceren. Op die manier kun je nog steeds contact hebben met de buitenwereld, je gezin, je vrienden, begeleiders en NGT-tolken.
Deze vrouwen zijn mijn inspiratiebronnen
Deze vrouwen inspireren mij omdat ze zich weten te redden met hun doofheid, homoseksualiteit en doofblindheid. Het is niet vanzelfsprekend om met beperkt gehoor en zicht te leven, maar het is zeker niet onmogelijk om volwaardig deel te nemen aan en te functioneren in de maatschappij. Met hulp van NGT, een taststok of tolken kun je ver komen.
Hun ervaringen zijn niet alleen waardevol voor lotgenoten, maar ook voor de bredere maatschappij. We kunnen allemaal veel van hen leren op het gebied van omgaan en communiceren. Ze laten zien dat ze net zo waardevol en gelijkwaardig kunnen zijn als ieder ander zonder beperking.
